[ad_1]
ایسنا/ خراسان رضوی دولت‌ها مسئول برنامه‌ریزی بلندمدت در دنیای نامشخص امروزی هستند که شامل پیش‌بینی موارد غیرمنتظره می‌شود.
به گفته Wifrom، آینده‌نگری استراتژیک روشی در تحقیقات آینده است که می‌تواند با توانمند ساختن تصمیم‌گیرندگان برای شناسایی و پاسخ به موقع به فرصت‌ها و چالش‌های در حال ظهور، به این امر کمک کند.
آینده‌نگری استراتژیک، اگر با دستورات و منابع روشن حمایت شود، می‌تواند به بخشی از فرهنگ سازمان تبدیل شود و به آن کمک کند تا برای آینده آماده شود.
در جهانی که به طور فزاینده ای تحت سلطه عدم اطمینان و تغییر است، دولت ها باید به طور مداوم در هنگام تدوین و مدیریت سیاست های عمومی، نیازهای آتی جامعه را تطبیق دهند و به آنها پاسخ دهند.
آینده نگری استراتژیک می تواند در کمک به دولت ها در انجام این امر ضروری باشد. این به آنها اجازه می دهد تا نسخه های مختلف آینده را تصور کنند و به طور مؤثر برای نتایج احتمالی آماده شوند.
آینده نگاری استراتژیک روشی در مطالعات آینده است که به شناسایی فرصت ها و چالش های نوظهور کمک می کند. همچنین با آزمایش استراتژی های جدید و ارزیابی اثربخشی استراتژی های فعلی، نوآوری را در خط مشی عمومی ترویج می کند. همچنین به رهبران و کارکنان کمک می کند تا تغییرات لازم برای مدیریت فعال و موثر را پیش بینی کنند.
در واقع پیش‌بینی یکی از جنبه‌های اصلی آینده‌نگری استراتژیک است. با پرداختن به مشکلات کنونی و پیش‌بینی تحولات آتی، دولت‌ها و کسب‌وکارها می‌توانند سیاست‌های بلندمدت مؤثرتری طراحی کنند. به عنوان مثال، اگرچه اکثر کشورها قبل از کووید-19 همه‌گیری را به عنوان یک تهدید بالقوه شناسایی کردند، اما بسیاری از آنها هنوز برای همه‌گیری آماده نیستند. با این حال، کشورهایی مانند کشورهای شمال اروپا با سابقه قوی در آینده‌نگاری استراتژیک، آمادگی و مدیریت بهتری را از بسیاری جهات نشان داده‌اند.
آینده‌نگاری استراتژیک همچنین مشارکت و میانجیگری ذینفعان را در بحث آینده‌های قابل قبول و مطلوب تشویق می‌کند و باید در سازمان‌های دولتی و خصوصی انجام شود تا از گنجاندن دیدگاه‌های متنوع و انعطاف‌پذیری بیشتر در مواجهه با چالش‌های نوظهور اطمینان حاصل شود.
اتخاذ پیش‌بینی استراتژیک در تدوین سیاست و مدیریت عمومی نه تنها آمادگی را افزایش می‌دهد، بلکه یک ابزار پیش‌بینی حیاتی و جزء ضروری حکمرانی مؤثر و انعطاف‌پذیر است.
با پرداختن به چالش‌های آینده و تطبیق سیاست‌های عمومی در پاسخ، دولت‌ها می‌توانند توسعه پایدار و کیفیت بهتر زندگی را در دنیای در حال تغییر تضمین کنند.
انتهای پیام
[ad_2]
