6

چند واقعیت درباره تداوم جنگ پس از فتح بزرگ

[ad_1]

پس از تهاجم رژیم اشغالگر قدس به جنوب لبنان و عقب نشینی عراق از مناطق اشغالی، کشورهای مرتجع منطقه موضع گیری کردند و طی نامه هایی که با مقامات جمهوری اسلامی رد و بدل کردند، سعی در نادیده گرفتن آنها داشتند. حقوق جمهوری اسلامی و از جایگاه برتر ایران غافل نشوید. ورود به خاک عراق در واقع پایان چنین جلساتی بود.

به گزارش ایسنا، پس از تصرف خرمشهر، دست اندرکاران جنگ عملیات رمضان را طراحی کردند، اما بحران با تهاجم رژیم اشغالگر قدس به جنوب لبنان در سال 1361 (1982 میلادی) توجه آنها را به این کشور معطوف کرد.

از سوی دیگر، پیش‌بینی می‌شد که پس از حل فوری جنگ، حمایت و حضور مناسب برای ایران در لبنان گسترش و توسعه یابد و انقلاب اسلامی به شکل جدی‌تر و اساسی‌تر با رژیم اشغالگر قدس درگیر شود. و آمریکا در مرحله جدید.

نگرش فوق به مشکلات لبنان و از سوی دیگر تسکین تب عملیات در جبهه ها، یعنی. خارج از مرزهای جمهوری اسلامی و در خاک عراق، به ویژه پس از فتح خرمشهر، طبیعتاً خطرات جنگ و انقلاب را افزایش داد. یعنی در این شرایط بیم آن می رفت که ایران در دام استکبار جهانی گرفتار شود.

در این مرحله فرمانده معظم کل قوا با تبیین راهبرد راه قدس که از کربلا می گذرد، عملاً جهت گیری اصلی حرکت ها و اقدامات اصلی جمهوری اسلامی را نشان دادند.

بر این اساس و با در نظر گرفتن حقایق ناشی از عملیات رمضان و پس از سه سال رویارویی با دشمن، به این نتیجه رسیدیم که جنگی با ابعادی بیشتر از آنچه تصور می‌شد، لزوماً باید از هر راه ممکن و به نحو مطلوب حل شود. آن آمادگی گسترش و توسعه انقلاب تضمین خواهد شد.

از سوی دیگر مشکلات لبنان به برکت تلاش سپاه پاسداران و ارتباط تنگاتنگ مسلمانان لبنان با انقلاب اسلامی، عملا زمینه را برای نوع خاصی از حضور انقلاب اسلامی در مقابل اشغالگری ایجاد می کند. رژیم و استکبار جهانی و حفظ تکیه گاه برای جایگاه مناسب.

دلایل ورود به عراق

عبور از مرزهای بین‌المللی و ورود به خاک دشمن پس از دفع تهاجم، موضوعی بود که برای متخاصم ابهامی نداشت، زیرا عقب‌نشینی ملی دشمن پس از شکست‌های سنگینی که متحمل شده بود و برای به تأخیر انداختن ایران و ایجاد شرایط وجود داشت. یک جنگ، نه صلح و فرسایش وضعیت جنگ رخ داده است.

لزوم حفظ و گسترش ابتکار عمل و روحیه تهاجمی برای احیای حقوق جمهوری اسلامی شرطی بود که ادامه جنگ و ورود به خاک عراق را توجیه می کرد و لذا در آن زمان دلایل زیر برای ورود به خاک عراق ارائه شد. خاک عراق به طرق مختلف:

1. پس از تهاجم رژیم اشغالگر قدس به جنوب لبنان و خروج عراق از مناطق اشغالی، کشورهای مرتجع منطقه موضع گرفتند و طی نامه هایی که با مقامات جمهوری اسلامی رد و بدل کردند، آنها را اعلام کردند. سعی کردند حقوق جمهوری اسلامی را نادیده بگیرند و از جایگاه برتر ایران غافل نشوند. ورود به خاک عراق در واقع پایان چنین جلساتی بود.

2. لزوم مجازات صدام به عنوان متجاوز به منظور از بین بردن زمینه های تجاوزات آتی به مرزهای جمهوری اسلامی.

3. راهبرد راه قدس از کربلا می گذرد، مبتنی بر ادامه عملیات تا حل نهایی مشکل جنگ است و تلویحاً فرض می کند که انقلاب اسلامی می تواند زمینه مقابله جدی با غرب و مبارزه را فراهم کند. علیه رژیم اشغالگر قدس

4. با توجه به اینکه نقشه های مورد نظر غرب توقف نیروهای پشت مرزها بود، این توقف معنایی جز به دام انداختن ایران نداشت. همچنین دشمن پس از عقب نشینی با فرصت سه ماهه ای که پس از حمله رژیم اشغالی قدس به جنوب لبنان به دست آورد، با تکیه بر موانع طبیعی و در نتیجه در بسیاری از نقاط، مناسب ترین خطوط پدافندی را در نوار مرزی ایجاد کرد. خطوط جدیدی که بر نیروهای اسلام تحمیل شده بود برای دفاع مناسب نبود و البته باعث آسیب پذیری آنها شد.

منبع:

درودیان، محمد، سیری در جنگ ایران و عراق: از خرمشهر تا فاو (جلد دوم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران، چاپ یازدهم، 1400، ص 34، 35، 36.

انتهای پیام

[ad_2]

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا